SSSTTTT!

Ja,” zeg ik, “we zijn allemaal wel eens moe of te zat door de alcohol…” “Nee, ik bedoel meer dat het lijkt alsof je in een glazen kom zit. Iedereen om je heen lijkt plezier te hebben, maar het is net alsof er iets tussen jou en de rest van het gezelschap zit waardoor het niet goed lukt om volledig contact met iemand te kunnen maken. “

Het is een paar weken na het feestje als hij vertelt over zijn jeugd waarin hij vaak het liefst alleen was. Omdat hij aan meer mensen zijn verhaal wil vertellen, besluiten we om nog eens met elkaar af te spreken.  “Een lange zomervakantie is natuurlijk fijn omdat je niet naar school hoeft, maar voor mij werd het op een gegeven moment vervelend als er een paar keer per week een vriendje voor de deur stond om te spelen.” Wat hij in plaats daarvan eigenlijk het liefst wilde doen? Het hoefde niet veel te zijn: een beetje tv-kijken, boekje lezen, urenlang dromerig uit het raam staren of luisteren naar de muziek op de radio.

Toentertijd wist hij nog niet dat hij introvert is, hij begreep alleen gewoon niet waarom hij soms liever zijn eigen gezelschap verkoos boven het gezelschap met anderen. Al voelde hij instinctief wel aan dat zijn wensen en behoeften niet begrepen zouden worden, want hij merkte dat iedereen verwachtte dat je sociale activiteiten het leukste vindt. Maar omdat hij zich ervoor schaamde stemde hij vaak toch in om met vriendjes af te spreken.

Het is niet dat hij mensen niet leuk vindt, integendeel, hij houdt zeker van een feestje of een avondje uit, maar omdat het hem (te) veel prikkels oplevert, moet hij daarvan eerder bijkomen: “Als introvert laad je je op door alleen te zijn, terwijl een extravert zichzelf juist oplaadt in het gezelschap van anderen.” Maar hij heeft het idee dat veel mensen, vooral extraverten, dit niet begrijpen. Zij zien iemand snel al als saai als je wat teruggetrokken bent, liever niet alle feestjes afstruint of op je werk niet altijd meteen je mening geeft. Wat daarbij meespeelt is dat extraversie als norm wordt beschouwd: het begint vaak al op de basisschool als leraren in je rapport schrijven dat je jezelf wel meer mag laten zien en horen. Of dat je als een veel leuker persoon wordt beschouwd als je spontaan bent, met iedereen een gezellig praatje maakt en heel veel dingen onderneemt.

Hij wijst mij op een TED-talk die Susan Cain, auteur van het boek Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking, in 2012 hield. Hierin spreekt ze over een cultuur waarin het meer wordt gewaardeerd om sociaal en ‘outgoing’ te zijn en het moeilijk, soms zelfs schaamtevol kan zijn om introvert te zijn. Maar Cain beargumenteert in haar mooie toespraak dat introverte mensen de wereld bijzondere talenten en mogelijkheden kunnen bieden en dat deze moeten worden gevierd en aangemoedigd.

Tekst loopt door onder de video

Sinds hij dit filmpje voor het eerst zag en later het boek las, begrijpt hij zichzelf meer. Hij wist altijd al wel dat er verschillen waren in het temperament van mensen, maar nu kan hij beter plaatsen waar zijn behoeften vandaan komen en waarom bij mensen om hem heen de sociale activiteiten zo veel makkelijker lijken af te gaan. Bovendien is iemand niet puur extravert of introvert: vaak bevinden mensen zich ergens op de schaal van het introvert-extravertspectrum.

Hij wil benadrukken dat hij wel graag in het gezelschap van extraverte mensen is: ze brengen sfeer en spontaniteit in een gesprek en weten een sociale gelegenheid op te leuken. Lachend: “Want laten we eerlijk zijn, als er op een feestje alleen maar mensen zoals ik waren, zou het wel een heel saaie bedoeling worden. “

Wie die man is? Dat ben ik.